Pieszo, Polica w wariancie jesiennym

Tydzień przerwy, obijania się i dziś było to czuć.

Chciałem dziś przejść pasmo Policy i Babiej Góry w jeden dzień. Jednak dość późno wstałem i z Suchej wyjechałem busem do Kojszówki tuż przed 9 rano. Na szlak weszłem o 9:20. Jak się okazało, pasmo Policy jest dużo bardziej czasochłonne niż mi się to na mapie wydawało, a do tego jeszcze rozleniwione serce przez pierwsze dwie godziny wędrówki zachowywało się jak rozplaszczona gąbka, szło mi się bardzo ciężko na początku. Dopiero po godzinie się rozchodziłem i ruszyłem trochę szybszym tempem, ale nawet pomimo tego czułem, że to nie jest mój dzień.

Pomijając moją lekką niedyspozycję, to dzień był bardzo udany.
Zacząłem od niebieskiego szlaku wiodącego z Kojszówki na przełęcz Malinowe. No a potem to wiadomo, czerwony wzdłuż pasma. Początkowo było raczej mało widoków, bo szlak dość mocno jest porośnięty lasem. Ale nawet tu coś się zdarzy:



W końcu doszedłem do pomnika Żołnierzy Armii Krajowej, postawionego zresztą jeszcze za czasów komuny. Pierwotnie napis głosił, że jest to pomnik postawiony Polskim i Radzieckim partyzantom, jednak ktoś wydrapał napisy odnoszące się do żołnierzy radzieckich



Idąc dalej, co raz wchodziłem, albo wychodziłem ze stref zachmurzenia i zamglenia. Czasem przebijające słońce, wraz z mgłą tworzyło ciekawe scenerie





Dzień był generalnie słoneczny, ale co po chwilę jakaś chmurka przepływała ponad górami



Pomimo, że nie było wiatru chmury przemieszczały się bardzo szybko i wręcz w oczach zakrywały całe połacie terenu, albo szczyty



A to już hala Krupowa. Gdy tam doszedłem, to akurat przepływał nad halą wielki obłok



5 minut później byłem już po drugiej stronie hali Krupowej i nagle zrobiło się tak wiosennie :-)



Idąc dalej napotkałem człowieka, zresztą dopiero drugiego dzisiejszego dnia, który trenował biegi na Policy. Dobiegł do mnie i lekkim truchem wyprzedził mnie.



A to już pomnik ofiar katastrofy lotniczej, która zdarzyła się na Policy w roku 1969, kiedy to samolot LOTu rozbił się w nie do końca jasnych okolicznościach, na zboczu Policy.



No i w końcu to co tygryski lubią najbardziej. Widoczki. Kiedy zobaczyłem Babią górę, przykrytą lekką pierzynką, aż mi dech zaparło. Od razu wyszukałem najbliższy pieniek, siadłem i jąłem się delektować widokiem, popijając gorącą herbatką z termosu.



Słuchawki w uszach i muzyczka



Bardzo żałowałem, że nie będzie mnie tam dzisiaj. Niestety pierwotny plan nie miał szans na powodzenie. Obliczyłem, że nawet szybkim tempem nie zdołam dojść na Babią przed godziną 15, a będę tam wręcz dopiero przed 16. O tej porze roku o 16 jest już w zasadzie ciemno, a ja nie miałem nawet latarki. Schodzenie w takich warunkach w dół to nie najlepszy pomysł. Dlatego gdy doszedłem do Kiczorki musiałem schodzić w dół żółtym szlakiem w stronę górnej stacji kolejki na Mosornym Groniu. Jednak to nie był koniec atrakcji dzisiejszego dnia. Przed Mosornym odbiłem na niebieski szlak, który wiedzie aż do Zawoi Widły. A odbiłem bo zauważyłem na mapie, że na tym szlaku znajduje się wodospad.
Tak też było. A do tego wodospad całkiem słuszny, spokojnie miał około 8 - 10 m wysokości :-)



No i to tyle. Niebieski szlak doprowadził mnie do głównej drogi w Zawoi. Miałem szczęście bo zaszedłem na przystanek na 5 minut przed przyjazdem disco-polo-busa ;-)

disco-polo, bo kierowca słuchał cały czas tego z kaseciaka:



.